/1/png-2/venlo.png)
Gemeenteblad van Venlo
| Datum publicatie | Organisatie | Jaargang en nummer | Rubriek |
|---|---|---|---|
| Venlo | Gemeenteblad 2019, 66264 | Verordeningen |
Authentieke versie (PDF)
Informatie
Gerelateerd
Printen
Delen
2e wijziging van het Besluit jeugdhulp en maatschappelijke ondersteuning Venlo 2018
Tot het vaststellen van de 2e wijziging van het Besluit jeugdhulp en maatschappelijke ondersteuning Venlo 2018.
De titel van Hoofdstuk 7 - Tegemoetkoming aannemelijke meerkosten,
wordt gewijzigd in Hoofdstuk 7 - Tegemoetkoming vervoerskosten.
In hoofdstuk 7 vervallen de volgende artikelen:
o artikel 7.1 Tegemoetkoming aannemelijke meerkosten beperkten en chronisch zieken;
o artikel 7.2 Aanvraag tegemoetkoming;
o artikel 7.3 Criteria en weigeringsgronden;
o artikel 7.4 Hoogte tegemoetkoming.
Artikel 7.5 Tegemoetkoming vervoerskosten wordt gewijzigd in Artikel 7 Tegemoetkoming vervoerskosten.
De titel van Hoofdstuk 7 - Tegemoetkoming aannemelijke meerkosten,
wordt gewijzigd in Hoofdstuk 7 - Tegemoetkoming vervoerskosten.
In de toelichting komt te vervallen:
Artikel 7.1 tot en met 7.4 Tegemoetkoming aannemelijke meerkosten voor beperkten en chronisch zieken
Gemeenten hebben de mogelijkheid om, om grond van artikel 2.1.7 van de Wmo 2015, een tegemoetkoming te verstrekken. Deze is bedoeld voor personen met een beperking of chronische psychische of psychosociale problemen die daarmee verband houdende aannemelijke meerkosten hebben. De tegemoetkoming vervangt enkele regelingen uit de voormalige Wet chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg). Het gaat om de compensatieregeling voor het verplicht eigen risico (CER), de korting van 33% op de eigen bijdrage voor extramurale zorg en de korting op de eigen bijdrage voor intramurale zorg. Ook de mogelijkheden tot belastingaftrek van specifieke zorgkosten zijn versoberd.
In artikel 10 van de verordening is de mogelijkheid opgenomen waarmee het college deze tegemoetkoming kan invullen. Gemeenten hebben de opdracht om zelf, nauwkeuriger dan onder de Wtcg, te bepalen in welke situaties verzachtende maatregelen zijn voor mensen met daadwerkelijke aannemelijke meerkosten voor hulp of ondersteuning. Uit onderzoek van het Nibud (2013) blijkt dat mensen met een beperking of chronische ziekte en een inkomen rond de 110% van het wettelijk minimumloon het zwaarst worden getroffen door stapeling van wegvallende financiële tegemoetkomingen. Dat is dan ook het uitgangspunt geweest voor de uitwerking van het lokale beleid.
In artikel 7.1 tot en met 7.4 zijn de criteria verder uitgewerkt waaronder cliënten in aanmerking komen voor een tegemoetkoming, in de vorm van een forfaitaire vergoeding. Op deze manier wordt een zo groot mogelijke groep inwoners met dezelfde kenmerken bereikt. Deze tegemoetkoming is geen maatwerkvoorziening zoals bedoeld in wet en verordening, daarom zijn er in dit hoofdstuk van het besluit enkele specifieke bepalingen opgenomen rondom van aanvraag tot en met beschikken. De tegemoetkoming richt zich op beperkten en chronisch zieken met een laag inkomen en een bescheiden vermogen. Verdere richtlijnen voor de toepassing van de criteria zijn uitgewerkt via beleidsregel.
De aanvraag kan door de cliënt schriftelijk worden ingediend, zoals opgenomen in artikel 7.2, lid 1, om zo de drempel zo laag mogelijk te houden. Om uitvoeringstechnische redenen geniet digitaal de voorkeur, aangezien dit de afhandeling van de aanvraag versnelt, maar dit is geen verplichting voor de cliënt. In de communicatie aan de cliënt zal worden aangegeven dat het ook mogelijk is om dit digitaal te doen.
Jaarlijks kan in het vierde kwartaal de aanvraag worden ingediend volgens de beschreven termijnen. De kosten dienen gemaakt te zijn in het kalenderjaar waarop de aanvraag betrekking heeft, zoals bepaald in lid 2. De datum en het tijdvak voor het indienen van de aanvraag worden, zoals vermeld in lid 3, nu nog niet bepaald maar jaarlijks vastgesteld. Op verzoek van de cliënt/inwoner kan een schriftelijk aanvraagformulier worden verstrekt in individuele gevallen.
De medisch specialist zoals bedoeld in artikel 7.3, lid 1 kan een arts, psychiater of een vergelijkbare specialist zijn. Het toetsingsinkomen zoals bedoeld in lid 6 en 7 van artikel 7.3 wordt nader beschreven in de beleidsregel. Dit toetsingsinkomen is afgeleid van de normeringen opgenomen in artikel 34 en 37 tot en met 39 van de Participatiewet. Deze bijstandsnormen voor wettelijk minimumloon en normbedragen voor het toetsen van het eigen vermogen worden halfjaarlijks vastgesteld en gepubliceerd door het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Wanneer al is vastgesteld wat het toetsingsinkomen is, maar wanneer dit (mogelijk) is veranderd, dan biedt lid 7 de mogelijkheid om het toetsingsinkomen opnieuw vast te stellen of om dat alsnog te doen als dat nog nooit is gedaan.
De hoogte van de tegemoetkoming wordt berekend op basis van het beschikbare budget en het aantal verwachte aanvragen van cliënten op basis van gegevens van voorgaande jaren. Dat biedt jaarlijks de basis voor het vast te stellen bedrag zoals is bepaald in lid 1 van artikel 7.4.
Venlo, 26 februari 2019.
Burgemeester en wethouders van Venlo
de secretaris de burgemeester
Twan Beurskens Antoin Scholten
Permanente link
Kopieer de link naar uw clipboard
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2019-66264.html